چگونه شیطان پنجرهاش را باز می کند بعد سبک و سنگینتان می کند تا روزنهاى پیدا کند.
«هاتِفاً بِکُمْ فَأَلْفَاکمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجِیبِین»؛ صدایتان زد، دید جواب میدهید و زود به حرفهایش پاسخ میدهید.
«وَ لِلْغِرَّةِ فِیهِ مُلاحِظِینَ»؛ با اینکه میدانید فریب میدهد و گول میزند و مغرور میکند، ولى چشم نمیپوشید. نگاه میکنید. با اینکه میدانید بساط ، بساط بازى است، باز توجه میکنید و براى مغرور شدن و فریب خوردن، هنوز در او نظارهگرید.
این گام اوّل است که صداتان بزند و جواب دهید و توجهتان را جلب کند.
«ثُمَّ اسْتَنْهَضَکُمْ فَوَجَدَکُمْ خِفَافاً»؛ مرحله ى بعد، این است که شما را دعوت به بلند شدن و برخاستن میکند. میبیند خیلى راحت و رام بلند میشوید و سنگینى ندارید. این در حالى است که على (ع) مینالد از اینکه چگونه صدایتان زدم و شما با تمامى سنگینی تان به زمین چسبیده بودید.
«وَ احْمَشَکُمْ فَالْفاکُمْ غِضَاباً»؛ داغتان کرد و در شما دمید، دید برافروخته میشوید و خیلى راحت غضب میکنید.
و نتیجه ى این دمیدن و برافروخته شدن این است که:
«فَوَسَمْتُمْ غِیرَ ابِلِکُمْ وَ وَرَدْتُمْ غَیْرَ مَشْرَبِکُمْ»؛ شما غیر از مال خودتان را علامت گذاردید و مال خود دانستید و آنچه را که مالک نبودید، عهده دار شدید برداشتید و در غیر آبشخورهایتان وارد شدید.
منبع: روزهاى فاطمه(س)، ص: 53.استادعلی صفائی حائری