باد آورده را باد می برد

عنه علیه السلام ـ لمّا دخَلَ علَیهِ قَومٌ مِن أهلِ خُراسانَ فقالَ ابتِداءً ـ : مَن جَمَعَ مالاً مِن مَهاوِشَ أذهَبَهُ اللّه ُ فی نَهابِرَ ، فقالوا : جُعِلنا فِداکَ ، لا نَفهَمُ هذا الکلامَ ، فقالَ علیه السلام : «از باد آید بدم بشود» .[بحار الأنوار : 47/84/77 .]
امام صادق علیه السلام ـ چون عدّه اى از مردم خراسان خدمت آن حضرت رسیدند، بى مقدمه ـفرمود :

 هر کس مالى را از «مهاوش» به دست آورد، خداوند آن را در «نهابر» از بین ببرد. عرض کردند : فدایت شویم، این جمله را نمى فهمیم. حضرت [به فارسى ]فرمود : «از باد آید به دَم بشود» (یعنى ،باد آورده را باد ببرد).

احادیث مرتبط

مال حرام

امام علی علیه السّلام فرمودند: 
مَن یَکتَسِب مالاً مِن غَیرِ حِلِّهِ یَصرِفهُ فی غَیرِ حَقَّهِ ؛ 
هرکس مالى را از حرام به دست آورد ، آن را در راه ناشایست خرج مى کند . 
غرر الحکم و درر الکلم، حدیث8883

زاویه دید مثبت -قانون جذب در اسلام

توضیح تفأل و تطیر - دیدد مثبت -قانون جذب در اسلام از زبان حجت الأسلام محمدی

*************************************************

چه زمانی کتمان سر خوب نیست

 بر هر مسلمانى لازم است که از آنچه از احوال دیگران مى‏داند سکوت کند، مگر وقتى که حکایت و نقل آن براى مسلمانى سودمند باشد یا از گناهى جلوگیرى شود.

 نراقى‏، ملا احمد؛معراج السعادة، انتشارات هجرت ،چاپ : پنجم‏‏،1377 ش، ص543

مشورت

امام رضا علیه السلام نیز می فرماید: «پدرم با سیاه سودانی مشورت می کرد. وقتی سبب را از ایشان پرسیدند، فرمود: شاید خداوند خیر را بر زبان وی جاری سازد».

آشنا به عیب هایش

« خیر بنده »
امام صادق سلام الله علیه :
إذا أرادَ اللّهُ بِعَبدٍ خَیراً، زَهَّدَهُ فِی الدُّنیا، وفَقَّهَهُ فِی الدّینَ، وبَصَّرَهُ عُیوبَها؛
هر گاه خداوند، خیر بنده اى را اراده کند، او را نسبت به دنیا، بى رغبت مى‌گردانَد و در دین، دانایش مى‌کند و عیب هایش را به او مى نمایانَد.
الکافی : ج ۲ ص ۱۳۰؛ فرهنگ‌نامه بصیرت ص 52

میانبر سیر و سلوک

رسول خدا صلى الله علیه و آله :
مَن زَهِدَ فیها فَقَصَّرَ فیها أمَلَهُ أعطاهُ اللّهُ عِلماً بِغَیرِ تَعَلُّمٍ وهُدىً بِغَیرِ هِدایَةٍ فَأَذهَبَ عَنهُ العَمى وجَعَلَهُ بَصیراً؛
هر که در دنیا پارسایى ورزد و آرزویش را در آن کوتاه کند خداوند بدون آموختن، به او دانشى مى‌دهد و بدون هدایت شدن، هدایتى. پس کورى را از او مى‌زُداید و او را بینا مى‌گردانَد.
تحف العقول : ص ۶۰؛ فرهنگ‌نامه بصیرت ص 74
 

عیب دیگران

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :
أعقَلُ النّاسِ مَن کانَ بِعَیبِهِ بَصیراً، وعَن عَیبِ غَیرِهِ ضَریراً؛
خردمندترینِ مردم، کسى است که نسبت به عیب خویش، بینا باشد و از [دیدن] عیب دیگران، کور.
غرر الحکم : ح ۳۲۳۳ ؛ فرهنگ‌نامه بصیرت ص 100
 

با هرکسی و هرچیزی که دوست هستی ،همان در عالم پس از مرگ همنشین تو است

قال رسول الله (ص) : 

انظروا من تحادثون ؟ فإنه لیس من أحد ینزل به الموت إلا مثل له أصحابه ، إن کانوا خیارا فخیارا و إن کانوا شرارا فشرارا  و لیس أحد یموت إلا تمثلت له عند موته ( الکافی : 2 / 638/  3 )

پیامبر (ص) فرمود : بنگرید که از چه کسانی صحبت می کنید و با آنها انس دارید ، قانون الهی این است که هر کس بمیرد ، همفکران و همراهانش بر بالین او می آیند ، اگر نیکوکار باشد ، نیکوکاران  و اگر بدکردار باشد ، اشرار. اما هیچ کس نیست که بمیرد ، مگر اینکه مرا در هنگام مرگ میبیند. 

مردم از هم فراری اند...

47 وَ قَالَ علیه السلام قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِیَّةٌ فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَیْهِ

امام علیه السّلام (در سفارش دلها) فرموده است

دلهاى مردم رمنده است (با هم آشنائى ندارند) پس هر که آنها را (با همراهى و نیکى و دوستى) بدست آورد باو رو مى آورند.

( ترجمه وشرح نهج البلاغه(فیض الاسلام)، ج 6 ص 1111)