لذتگرائی وسودگرائی در اخلاق [1]
اگر چه مذهب اصالت سود از حیث عنوان ومؤسس با لذتگرایی فرق میکند، اما واقعیت این دو را میتوان یک چیز دانست؛ زیرا وقتی گفته شود منظور از سود ونفع چیست؟ در جواب سخنی جز سخن لذتگرایان بیان نمیگردد. بنابراین، مذهب اصالت سود را باید تفسیر دیگری از مذهب اصالت لذت به حساب آورد.
آریستیپوس[2] را اولین فیلسوفی دانستهاند که لذت شخصی را به عنوان مرجع و منشأ ارزش تلقی کرده است. وی که معاصر افلاطون بوداعتقاد دارد لذت برای انسان خیر است وتنها لذت است که آدمی را به ادامه حیات وادار میسازد،اگر کامجویی ولذتبری، از انسان گرفته شود انگیزه خود را برای ادامه حیات از دست خواهد داد.
- ۰ نظر
- ۲۹ شهریور ۹۳ ، ۲۲:۵۷