نقش پدر ومادر در تعیین دین و مذهب فرزند

ابوهریره‌ نقل می‌کند که‌ پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «کل مولود یولد علی الفطرة، فابواه یهودانه، او ینصرانه او یمجسانه، کمثل البهیمة، تنتج البهیمة هل تری فیها جدعاء»

(هر نوزادی با فطرتی سالم به دنیا می‌آید. پدر و مادرش او را به‌ یهودی، نصرانی و یا مسیحی تبدیل می‌کنند. مانند: حیوانات که‌ حیوانی را متولد می‌کند، آیا در میان آنها حیوانی را دیده‌اید که‌ گوشش بریده شده‌ باشد). بخاری ، کتاب الجنایز . فتح الباری: ۲۴۶/۳ .

 نیز در همان کتاب آمده که بخارى، مسلم، ابن منذر، ابن ابى حاتم و ابن مردویه، از ابى هریره روایت کرده اند که گفت رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: هیچ مولودى به دنیا نمى آید مگر بر فطرت، و این پدر و مادر کودک هستند که او را یهودى و نصرانى و مجوسى مى کنند، همچنان که نتاج و بچه هر حیوانى کامل است، آیا هیچ در آنها نقص مى بینید؟ سپس ابو هریره گفت : اگر خواستید در این باره بخوانید: (فطره الله التى فطر الناس علیها...).

مؤلف: این روایت را از مالک و ابى داوود، و ابن مردو یه، از ابى هریره از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) آورده، اما با این عبارت که : هر مولودى بر فطرت متولد مى شود، بعد پدر و مادرش او را یهودى یا نصرانى مى کند، همچنان که شتر بهیمه اى تمام عیار نتاج مى دهد، هیچ دیده اى که ناقص نتاج دهد؟.

این روایت را کافى نیز به سند خود از زراره از ابى جعفر (علیه السلام) در ضمن حدیثى نقل کرده که فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر مولودى بر فطرت متولد مى شود، یعنى بر این معرفت که آفریدگارش خدا است....

و در توحید به سند خود از عمر روایت کرده که گفت : رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: کودک را به خاطر اینکه مى گرید مزنید زیرا گریه طفل تا چهار ماه گواهى شهادت به لا اله الا الله است، و تا چهار ماه دیگر صلوات بر پیغمبر است، و تا چهار ماه دیگر دعا به جان پدر و مادر است.

مؤلف: این حدیث مضمون لطیفى دارد، و معنایش این است که طفل تا چهار ماه احدى را نمى شناسد، تنها و تنها حاجتش را احساس مى کند، و با گریه رفع آن حاجت را مى خواهد، و معلوم است که برآورنده حاجتش خدا است، پس او به درگاه خالقش ‍ تضرع مى کند، و به وحدانیت او شهادت مى دهد.

و در چهار ماه دوم پدر و مادرش را مى شناسد، و مى فهمد که ایندو واسطه میان او و رافع حاجاتش هستند، البته تنها این مقدار را درک مى کند که واسطه اند، نه اینکه شخص آن دو را بشناسد، تکرار مى کنم که در چهار ماهه دوم این قدر مى فهمد که بین او و خدا که رافع حاجاتش مى باشد واسطه اى هست، ولى نمى داند که آن واسطه که رحمت و فیض را مى گیرد و به خلق مى رساند پیغمبر است، پس ‍ گریه اش در چهار ماهه دوم در حقیقت درخواست رحمت است از پروردگارش براى پیغمبر، تا بوسیله پیغمبر به او نیز برسد.

و در چهار ماهه سوم پدر و مادر را بشخصه و با خصوصیاتى که دارند مى شناسد، و از دیگران تمیز مى دهد، پس گریه اش دعا است به جان آندو، مى خواهد رحمت خدا از مسیر آندو به وى برسد، پس حدیث شریف لطیف ترین اشارتها را در کیفیت جریان فیض از مجراى واسطه ها بیان مى کند - دقت بفرمایید -.

منبع:

http://www.aviny.com/quran/almizan/jeld-16/mizan-10.aspx