افزایش حافظه

  ١) نتایج اکثر تحقیقات نشان می‌دهد که حافظه، قابل پرورش است و می‌توان با آموزش‌های درست آن راپرورش داد و تقویت نمود.

 

ارزش انسان

ارزش انسان

امیرالمؤمنین علیه السلام : قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یَعْلَمُهُ[۱]
در جلسه قبل روایاتی بیان شد که معیار ارزش انسان را اخلاص و علم معرّفی می کرد. روایت امروز هم تصریح دارد: ارزش هر انسان آن چیزی است که می‌داند. این فرمایش شبیه روایت دیگری است که در نهج البلاغه است: «قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُه‏».[۲] همچنین در فرمایش های مشابه دیگر می فرمایند: «أَلَا لَا یَسْتَحْیِیَنَّ مَنْ لَا یَعْلَمُ أَنْ یَتَعَلَّمَ فَإِنَ‏ قِیمَةَ کُلِ‏ امْرِئٍ مَا یَعْلَمُ».[۳] یعنی کسی که نمی داند نباید از آموختن خجالت بکشد چرا که قیمت و ارزش هرکسی به اندازه دانسته هایش می باشد. و باز فرمودند: «النَّاسُ‏ أَبْنَاءُ مَا یُحْسِنُونَ وَ قَدْرُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُ فَتَکَلَّمُوا فِی الْعِلْمِ تَبَیَّنْ أَقْدَارُکُمْ».[۴] یعین مردم فرزندان آن چیزی هستند که می دانند پس سخن بگویید تا قدر و ارزش شما معلوم گردد.
همه روایاتی که امروز و دیروز خواندیم، به یک معنا اشاره دارند و آن این است که میزان ارزش انسان دانسته‌های اوست. این روایات در واقع همه شرح این آیه شریفه هستند و ریشه در این آیه دارند: «قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعْلَمُونَ»[۵]
اما سؤال اصلی اینجاست که مقصود از علمی که در آیه و روایات یاد شده آمده کدام علم است؟

---

[۱] غرر الحکم،ص۴۲.

[۲] نهج البلاغة.(للصبحی صالح)،حکمت۸۱

[۳] غرر الحکم و درر الکلم، ص۱۷۹.

[۴] الکافی(ط - دارالحدیث)، ج‏۱، ص۱۲۵.

[۵] زمر/سوره۳۹، آیه۹.

کرامت‏

راه و رسم زندگى (11)
کرامت‏

یکى از موضوعاتى که از دیر باز مکتب‏هاى فلسفى، انسان‏شناسى، روان‏شناسى و سیاسى به آن توجه کرده‏اند و امروزه به عنوان یکى از اصول مسلّم حقوق بشر از آن یاد مى‏شود، موضوع کرامت انسان است.

شخصیت-کرامت نفس

نتایج کرامت و یا حقارت شخصیت‏

واحد دین واندیشه تبیان زنجان-

 

1- آزاد شدن از دنیا و یا اسارت در چنگال آن

اساسى‏ترین ویژگى برخاسته از کرامت نفس ، آزاد شدن از دنیاست که رهایى از همه مصائب است . دنیا در چشم انسان صاحب کرامت کوچک و حقیر است ، پس به آن دل نمى‏بندد وانسان حقیر است که به سبب حقارت خویش دنیا را بزرگ مى‏شمارد و خود را اسیر آن مى‏سازد . انسان به میزانى که خرد مى‏شود، دنیا برایش بزرگ مى نماید و به میزانى که بزرگ مى‏شود، دنیا کوچک مى‏نماید . از امام باقر (ع) نقل شده است که :

کرامت نفس - شخصیت

لا تکن واهنا یحقّرک من عرفک.13(خودت را آنقدر پست نگیر که هرکس تو رامی‏شناسد، تحقیر کند.)
من هانت علیه نفسه فلا تأمن شرّه.11(کسی که احساس شرافت و کرامت در خودنمی‏کند(از او بترس)از شرّ او ایمن مباش.)
اطلب الحوائج بعزّة الانفس.12(حوائج خود را با عزّت نفس از دیگران بخواهید(برایحاجتی‏ که دارید پیش دیگران خود را پست و ذلیل نکنید.)
من هانت علیه نفسه فلا ترج خیره.9(کسی که نفس او در نزدش خوار باشد،امیدخیری از او نداشته باش.)

http://www.lib.motahari.ir/Content/2287/3

اهمیت شخصیت

من هانت علیه نفسه فلا تامن شره

این حدیث اخلاقی از امام هادی ـ علیه السّلام ـ است که در تحف العقول آمده است، آن حضرت می فرماید: کسی که نزد خودش احساس شخصیت نکند از شر او ایمن مباش.
حسن بن شعبه حرانی، تحف العقول، قم، انتشارات جامعة مدرسین حوزة علمیة، 1404ق، ص483.

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق [1]

 

اگر چه مذهب اصالت سود از حیث عنوان ومؤسس با لذت­گرایی فرق می­کند، اما واقعیت این دو را می­توان یک چیز دانست؛ زیرا وقتی گفته شود منظور از سود ونفع چیست؟ در جواب سخنی جز سخن لذت­گرایان بیان نمی­گردد. بنابراین، مذهب اصالت سود را باید تفسیر دیگری از مذهب اصالت لذت به حساب آورد.

       آریستیپوس[2] را اولین فیلسوفی دانسته­اند که لذت شخصی را به عنوان مرجع و منشأ ارزش تلقی کرده است. وی که معاصر افلاطون بوداعتقاد دارد لذت برای انسان خیر است وتنها لذت است که آدمی را به ادامه حیات وادار می­سازد،اگر کام­جویی ولذت­بری، از انسان گرفته شود انگیزه خود را برای ادامه حیات از دست خواهد داد.

آریستیپوس کورنایی، از شاگردان و مریدان سقراط -نظریه لذت گرایی

در مقاله قبل اشاره کردیم که کسانی که درباره معیار ارزش اخلاقی لذت‌گرا هستند در واقع مفاهیم و جملات اخلاقی را با توجه به مفهوم لذت معنا می‌کنند و به‌طور کلی می‌توان اصل بنیادین لذت‌گرایی را چنین صورت‌بندی کرد: «عمل و رفتار درست عملی است که دستکم به اندازه هر بدیل دیگری غلبه لذت بر الم را در پی داشته باشد». ‏

انسان شناسی (Anthropology) آنتروپولوژی

انسان شناسی (Anthropology) را می توان بدین گونه تعریف کرد: دانشی که به مطالعه علمی انسان در تمامی ابعاد یا بعدی از وجود انسان می پردازد. و از آنجا که ابعاد وجودی انسان بسیار زیاد و پیچیده است حوزه کاری آن نیز بسیار وسیع می باشد و لذا انسان شناسی کوشش انسان در مطالعه و فهم خود در تمامی زمانها و تمامی مکان هاست. از این رو انسان شناسی فرهنگی یا انسان شناسی اجتماعی تنها بخشی از این کوشش است.