اگر کسی هزار درهم صرف سفره کند و مؤمنی از آن غذا بخورد اسراف نیست

پیامبر اکرم(ص) فرموده‌ا‌ند: «اگر کسی هزار درهم صرف سفره کند و مؤمنی از آن غذا بخورد اسراف نیست» (مجلسى، 1383، ص 66).

هرکس مهمان‏ را گرامى دارد گویا هفتاد پیامبر را گرامى داشته..

«هرکس مهمان‏ را گرامى دارد گویا هفتاد پیامبر را گرامى داشته و هرکس درهمى به مهمان انفاق کند گویا یک میلیون دینار در راه خدا انفاق کرده‏ است» (دیلمی، 1412ق، ص 138).

ارزش مهمانی دادن

 امام صادق(ع) می‌‌فرماید: «مَنْ أَطْعَمَ أَخَاهُ فِی اللَّهِ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ مَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً[1] مِنَ النَّاسِ‏ قُلْتُ وَ مَا الْفِئَامُ مِنَ النَّاسِ قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ.»؛[2] کسی که برادرش را برای رضای خدا اطعام نماید، پاداشش برابر پاداش کسی است که صد هزار نفر از مردم را اطعام نموده است.

خواب بین الطلوعین

امیرالمومنین امام علی(ع) می فرماید: أَنَّ النَّوْمَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ صَلَاةِ الْعِشَاءِ یُورِثُ الْفَقْرَ وَ شَتَاتَ الْأَمْرِ (مستدرک‏الوسائل- جلد ۵ – ص ۱۱۰) خواب پیش از طلوع خورشید و نیز خواب قبل از نماز عشاء، باعث فقر و پریشانی امور می شود.

********* 

امام سجاد(ع) می فرماید: لَا تَنَامَنَّ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنِّی أَکْرَهُهَا لَکَ إِنَّ اللَّهَ یُقَسِّمُ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ أَرْزَاقَ الْعِبَادِ عَلَى أَیْدِینَا یُجْرِیهَا (وسائل‏الشیعة – جلد۶ – ص ۴۹۸) هرگز قبل از طلوع خورشید نخواب که من آن را برایت خوب نمی دانم، زیرا خدواند در آن وقت، روزی بندگانش را به دست ما تقسیم می کند.

امام صادق(ع) می فرماید: «نَوْمَة ُالغَداةِ مَشُومَةٌ، تَطْرُدُ الرِّزْقَ وَ تُصَفِّرُ اللَّوْنَ وَ تَقْبحُهُ وُ تُغَیِّرُهُ، وَ هُوَ نَومُ کُلِّ مَشُومٍ، اِنَّ اللهَ تَبارکَ وَ تَعالی یَقَسِّمُ الاَرْزاقَ ما بَیْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ اِلی طُلُوعِ الشَّمْسِ فَاِیّاکُمْ وَ تِلْکَ النَومَة َ».

خواب صبح و بین الطّلوعین ضررهای ذیل را دارد: خواب نَحْس و نامبارکی است؛ رزق را دور می‌کند؛ رنگ را زرد و زشت کرده و چهره را تغییر می‌دهد و آن خواب هر بدخویی است. به راستی که خداوند سبحان رزقهای بندگان را بین طلوع فجر [اوّل وقت نماز صبح] تا طلوع خورشید تقسیم می‌کند؛ پس از چنین خوابی جدّاً بپرهیزید.

فوائد بیداری بین الطلوعین و رابطه آن با رزق و روزی 

اهمیت باخبر بودن از دوست و همسایه

به مناسبت این بحث، حکایت لطیفی از سید مهدی بحرالعلوم،[6]؛ عالم بزرگ شیعی نقل می‌کنیم:

محدث بزرگ میرزا حسین نوری صاحب کتاب مستدرک الوسائل که از اساتید مرحوم شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان بود، با واسطه‌های معتبر و موثق، از سید جواد عاملی^* صاحب کتاب مفتاح الکرامة نقل کرده است:

«شبی مشغول خوردن شام بودم که درب خانه را زدند. وقتی در را باز کردم خدمتکار استادم سید بحرالعلوم را دیدم. خدمتکار گفت: سید شامش را در مقابل گذاشته و منتظر توست. من با شتاب خدمت استاد رسیدم، دیدم سید یک سینی بزرگ پر از گوشت و سایر غذاهای لذیذ در مقابل نهاده و نشسته است. تا چشمش به من افتاد، گفت از خدا نمی‌ترسی؟ از خدا شرم نمی‌کنی؟ گفتم: چه اتفاقی افتاده است؟

گفت یکی از همسایگانت که در نزدیکی تو خانه دارد و تو او را می‌شناسی چند روز است برای سیر کردن خانواده‌اش از بقال محل، روزانه مقداری خرمای زاهدی نسیه می‌کرد، و در این چند روز در خانه او جز خرمای زاهدی چیزی مصرف نشد. امروز هم رفت که مقداری خرما برای شام نسیه کند، بقال گفت حسابت بالا رفته، او هم خجالت کشید و دست خالی به خانه برگشت و با خانواده‌اش بدون شام ماندند. آن‌وقت تو از نعمت بهره‌مندی و می‌خوری.

گفتم: به‌خدا قسم من از حال او خبر نداشتم. گفت اگر می‌دانستی و بی‌توجه به حال او شام می‌خوردی که کافر بودی. من از بی‌خبری تو عصبانی‌ام، چرا از حال برادرت چیزی نپرسیدی و بی خبر ماندی؟ اکنون این سینی غذا را خدمتکارم تا در خانه او می‌آورد و آن‌جا به تو می‌دهد، در بزن و بگو دوست دارم امشب با شما شام بخورم و به این بهانه شام را به خانه آن‌ها ببر و این کیسه پول را هم در زیر فرشی یا حصیری در خانه‌اش بگذار سینی را هم لازم نیست با خودت بیاوری بگذار همانجا باشد.

آن‌گاه اضافه کرد من شام نمی‌خورم تا تو برگردی و بگویی آن‌ها شام خوردند و سیر شدند. من با خدمتکار راه افتادم. پشت در خانه همسایه‌ام سینی را از او گرفتم. خادم برگشت و من در زدم، همسایه‌ام در باز کرد، گفتم دوست دارم امشب با تو شام بخورم. وقتی سینی را زمین گذاشتم و نشستم، نگاهی به آن کرد و گفت این غذا از تو نیست، عرب نمی‌تواند چنین غذایی بپزد،[7]؛ بنابراین تا نگویی ماجرا چیست، من و خانواده‌ام از این غذا نمی‌خوریم، اصرارهای من فایده‌ای نبخشید و ناچار شدم قصه را برای او بازگو کنم. گفت به‌خدا قسم هیچ‌کس حتی همسایگان نزدیک از حال ما خبر نداشتند.»[6]

محبت امام رضا علیه السلام

پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن أحَبَّ أن یَلقَى اللّه َ ضاحِکا مُستَبشِرا فَلیَتَوَلَّ عَلِیَّ ابنَ مُوسَى الرِّضا علیه السلام ؛ بحار الأنوار ، ج 36 ، ص 296 .

پیامبر صلی الله علیه و آله :کسى که دوست دارد خندان و با روى گشاده خداوند را دیدار کند ، باید از محبّت و ولایت على بن موسى الرضّا علیه السلام بهره مند باشد .

گردن خود را پل عبور دیگران قرار نده

امام صادق علیه سلام :

وَ لَا تَجْعَلْ رَقَبَتَکَ لِلنَّاسِ جِسْراً «حدیث عنوان بصری- بحار الانوار، ج1، ص 224»

گردن خود را پل عبور دیگران قرار نده

سریع توقف کن (اگر به درستی راهی که می روی یقین نداری)

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

أمسِک عَن طَریقٍ إذا خِفتَ ضَلالَهُ، فَإنَّ الکَفَّ عَن حِیرهِ الضَّلالَةِ خَیرٌ مِن رُکوبِ الأهوالِ؛

پسر عزیزم! ... در راهى که از گمگشتگى در آن بیم دارى، گام مزن؛ زیرا خود را از سرگردانىِ گمراهى نگاه داشتن، بهتر از برنشستن بر مَرکب هراس هاست.

تحف العقول، ص 69؛ گزیده تحف العقول، ص28

 

سریع توبه کن

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

إن قارَفتَ سَیِّئَةً فَعَجِّل مَحوَها بِالتَّوبَةِ؛

اگر به گناهى آلوده شدى، بى درنگ آن را به توبه بشوى.

تحف العقول، ص 81؛ حکمت نامه جوان ص 146

آزادی از دنیا = رسیدن به لذت وصل به خدا

امام باقر علیه‏ السلام :

إذا تَخَلّى المؤمنُ مِن الدُّنیا سَما و وَجَدَ حَلاوَةَ حُبِّ اللّهِ؛

هر گاه مؤمن از دنیا فارغ شد، بلند مرتبه می‌شود و شیرینى محبت خدا را می‌چشد.

کافی : ج 2 ، ص 130 ، ح 10؛ میزان الحکمة : ج 1 ، ص 504