امام علی (ع) : هشت کس اگر اهانت دیدند دیگری را ملامت نکنند :
1- آنکه بی دعوت بر سفره ای حاضر شود .
2-آنکه بر صاحب خانه حکم کند یا دستور دهد.
3-کسیکه از دشمنان خیر خواهد .
4-کسیکه از لئیمان کرم طلبد.
5-آنکه بدون اجازه وارد سخن محرمانه مردم شود.
6-توهین کننده به پادشاهان .
7-شرکت کننده در مجلسی که اهلش نیست .
8-و آنکه برای کسی سخن گوید که گوش نمی کند .
کتاب نصایح
 |
||
|
یه روز حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد : من دلم میخواد یکی از اون بندگان خوبت رو ببینم . خطاب اومد : برو تو صحرا . اونجا مردی هست داره کشاورزی میکنه . او از خوبان درگاه ماست . حضرت اومد دید یه مردی هست داره بیل میزنه و کار میکنه . حضرت تعجب کرد که او چطور به درجه ای رسیده که خداوند میفرماید از خوبان ماست . از جبرئیل پرسید . جبرئیل عرض کرد : الان خداوند بلائی بر او نازل میکند ببین او چی کار میکنه . بلیه ای نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش رو از دست داد . فورا نشست . بیلش رو هم گذاشت جلوی روش . گفت : مولای من تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم . حال که تو مرا کور می پسندی من کوری را بیش از بینایی دوست دارم . حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده . رو کرد به آن مرد و فرمود : ای مرد من پیغمبرم و مستجاب الدعوه . میخوای دعا کنم خدا چشاتو بهت برگردونه . گفت : نه . حضرت فرمود : چرا ؟ گفت آنچه مولای من برای من اختیار کرده بیشتر دوست دارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم. |
||
از امام صادق (ع) نقل شده است: مردی به حضور عیسی (ع) آمد و اقرار کرد که من زنا کرده‌ام و مرا پاک کن.
پس از آنکه زنا کردن او ثابت شد و بنا بر این گردید که او را سنگسار کنند (گویا زنای محصنه بوده است) اعلام شد که جمعیت جمع شوند.
همه جمع شدند و حضرت یحیی (ع) نیز در میان جمعیت بود، مرد زناکار را در گودالی گذاردند تا او را سنگسار نمایند، او فریاد زد، هر کسی که بر گردنش، حد هست از اینجا برود، همه رفتند، تنها عیسی و یحیی باقی ماندند.
در این هنگام یحیی (ع) (فرصت را غنیمت شمرد و به خاطر اینکه موعظه آن مرد در آن حال اثر بخش بود) نزد او رفت و فرمود:
یا مذنب عظنی: ”ای گنهکار مرا موعظه کن“.
او گفت: لا تخلین بین نفسک و هواها فتردی: ”بین نفس خود و هوس‌هایش را آزاد نگذار تا خود را تباه سازی“.
یحیی فرمود: باز مرا موعظه کن.
او گفت : لا تعیرن خاطئاً بخطیئته: ”گنهکار را بخاطر گناهش سرزنش مکن“
یحیی فرمود: باز مرا موعظه کن.
او گفت : لاتغضب : ”خشمگین مشو“.
یحیی فرمود: همین سه موعظه مرا کافی است (قال حسبی).
*******************************************
من لا یحضره الفقیه / ج4 / 34 / باب ما یجب به التعزیر و الحد و الرجم و القتل و النفی فی الزنا ..... ص : 23
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود :
« مَن عَیَّرَ أخاهُ بِذَنبٍ قَد تابَ مِنهُ لَم یَمُتْ حَتّی یَعمَلَهُ »
« هر کس برادر خود را برای گناهی که از آن توبه کرده است سرزنش کند، نمیرد تا خود آن گناه را مرتکب شود.»
تنبیه الخواطر : 1/113
پاسخ امام علی علیه السلام
لاَ اءَرَى إِصْلاَحَکُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِی
نمى خواهم شما را اصلاح کنم ، در حالى که خود را تباه کرده باشم
نهج البلاغه خطبه 68
آقا سید مهدی قوام (رضوان الله تعالی علیه) مرد بسیار بزرگ و با سعه صدری بود؛ اعجوبه ای!