قنوت علامه قاضی

                 اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی‏ حُبَّک‏ وَ حُبَّ ما تُحِبُّه‏ وَ حُبَّ مَن‏ یُحِبُّکَ وَ العَمَلَ َ الَّذِی ْ یُبَلِّغُنِی اِلی حُبِّکَ

                  وَ اجْعَل‏ حُبَّک اَحَبَّ الاَشیاءِ اِلیَّ

اگر کسی به ما فحش خواهر و مادر داد چه کنیم؟‌ امام باقر علیه السلام چه می کنند؟

المحاسن عن أبی بَکرٍ الحَضرَمیِّ: قالَ عَلقَمَةُ أخی لِأبی جَعفَرٍ علیه السلام : إنّ أبا بَکرٍ قالَ : یُقاتِلُ النّاسُ فی عَلیٍّ ، فَقالَ لی أبو جَعفَرٍ علیه السلام : إنّی أراکَ لَو سَمِعتَ إنسانا یَشتِمُ عَلیّاً فاستَطَعتَ أن تَقطَعَ أنفَهُ فَعَلْتَ . قُلتُ : نَعَم ، قالَ : فَلا تَفعَلْ . ثُمَّ قالَ : إنّی لَأَسمَعُ الرَّجُلَ یَسُبُّ عَلیّاً و أستَتِرُ مِنهُ بِالسّارِیَةِ ، فَإذا فَرَغَ أتَیتُهُ فَصافَحتُهُ . المحاسن : 1/405/918 .

 المحاسن ـ به نقل از ابو بکر حضرمى ـ : برادرم علقمه به امام باقر علیه السلام عرض کرد که من مى گویم : براى على، با مردم باید جنگید . امام باقر علیه السلام به من فرمود : به نظرم اگر تو بشنوى که کسى على علیه السلام را دشنام مى دهد و بتوانى بینى اش را قطع کنى، این کار را مى کنى. عرض کردم : آرى . حضرت فرمود : امّا این کار را مکن . سپس فرمود :

من مى شنوم کسى به على ناسزا مى گوید . از او در پناه ستونى پنهان مى شوم و چون ناسزا گوییهایش تمام شد ، پیش او مى روم و با وى دست مى دهم .

مگه میشه از هرجایی شروع کرد!!!

امام جواد (ع) می فرمایند:

َ مَنْ‏ لَمْ‏ یَعْرِفِ‏ الْمَوَارِدَ أَعْیَتْهُ‏ الْمَصَادِر-(بحارالانوار، ج ۵۷، ص ۴۶۳)

ترجمه ی شخصی :

 هر کسی نشناسد سرچشمه ها را{محل ورود را ، محل شروع را}{وکاری را شروع کند،سپس بفهمد که اشتباه کرده و بخواهد برگردد}، برای برگشتن و پیدا کردن محل شروع و سرچشمه،خسته و درمانده و ناتوان گردد

 

 الحیاة / ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص: 97

 آنکه راه وارد شدن را نداند، در جستجوى راه ببرون رفتن درمانده گردد

 ترجمه ای دیگر:

به نام دین، بار دوش این و آن مى ‏شود

ابن عباس :

 کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) إِذَا نَظَرَ إِلَى الرَّجُلِ فَأَعْجَبَهُ فَقَالَ هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ فَإِنْ قَالُوا لَا قَالَ سَقَطَ مِنْ عَیْنِی قِیلَ وَ کَیْفَ ذَاکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ یَکُنْ لَهُ حِرْفَةٌ یَعِیشُ بِدِینِه‏

هر گاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به مردى نگاه مى‏ کرد و از او خوشش مى ‏آمد مى ‏پرسید: کارى دارد؟ اگر مى ‏گفتند: نه، مى‏ فرمود: از چشمم افتاد. پرسیدند: اى پیامبر خدا چرا چنین است؟ فرمود: براى اینکه مؤمن اگر حرفه ‏اى نداشته باشد با دینش زندگى مى‏ کند (و به نام دین، بار دوش این و آن مى ‏شود)

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 38

اخلاص رجبلعی خیاط

برای خدا بیا!
یکی از شاگردان شیخ توصیه‌های ایشان به اخلاص را چنین توصیف می‌کند: شیخ می‌گفت:
« این جا (خانه شیخ) که می‌آیید برای خدا بیایید، اگر برای من بیایید ضرر می‌کنید! »
حال عجیبی داشت، مردم را به خدا دعوت می‌کرد، نه به خود.

اخلاص همان تزکیه است

براساس رهنمود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که به ابوذر فرمود:
« یا ابا ذر، لیکن لک فی کل شیء نیة صالحة، حتی فی النوم والأکل؛
ابوذر! باید در هر کاری نیتی پاک داشته باشی، حتی در خوردن و خوابیدن. »
شیخ رجبعلی خیاط به شاگردان خود مکرر تأکید می‌کرد که:
« همه کارها باید برای خدا باشد، حتی خوردن و خوابیدن. »
و می‌افزود:
« هرگاه این استکان چای را به قصد خدا بخوری، دل تو به نور الهی منور می‌شود، ولی اگر برای حظ نفس خوردی، همان می‌شود که خواسته بودی. »
شیخ رجبعلی می فرمود:

« هر سوزنی که برای غیر خدا به پارچه فرو کنم به دستم فرو می‌رود! »

 

گام اول سیر و سلوک تزکیه است

حرکت از تذکر و تزکیه و تعلیم آغاز مى ‏شود و با تدبر و تفکر و تعقل، به معرفت و با معرفت به محبت و با محبت، به عمل و با عمل، به مدارج احسان و اخبات و سبقت و قرب مى ‏رسیم‏.

کسى که مى‏ خواهد راه را بیابد و به حقیقتى برسد، تنها این برایش کافى نیست که تفکراتى داشته باشد؛ گرچه تفکر زیربناى تربیت و عامل رشد است. ما مى‏ بینیم چه بسیارند کسانى که با تفکراتى وسیع، نه تنها به حق نرسیده‏ اند، بلکه یا مأیوس شده‏ اند و مانده‏اند و یا منحرف گردیده و رفته‏ اند. و این هر دو دسته، کم نیستند و مشخص هم هستند.

کسى که مى‏ خواهد به مقصد برسد باید هم راه برود و هم از راه برود و در راه شروع کند؛ وگرنه رفتنِ تنها، بدون نتیجه است.

مسئولیت و سازندگی73

{در این صورت انسان حتی اگر به دیدار خدا هم نائل شود ،تازه به درجه شیطان می رسد که با وجود این که خدا را می دید اما هوای نفسش او را از بهشت راند}

 بدى‏ هاى کوچک را کوچک مشمار؛ که میکرب‏ها، با همه‏ ى کوچکى، اگر در جاى خود بنشینند، فیل‏ها را و آدم‏ها را از پاى در مى ‏آورند.

نامه ها ی بلوغ.ص158

داستانی زیبا در همین راستا از آیت الله زر آبادی

رجبعلی خیاط:من استاد نداشتم

جناب شیخ، هر چند از دانستنی‌های رسمی حوزه و دانشگاه بی‌بهره بود، ولی محضر برخی بزرگان علم و معرفت و معنویت را درک کرده بود. کسانی همچون مرحوم آیت الله محمدعلی شاه آبادی، استاد حضرت امام خمینی (ره)، مرحوم آیت الله میرزا محمدتقی بافقی و مرحوم آیت الله میرزا جمال اصفهانی سمت استادی وی را داشتند. همچنین جناب شیخ از درسهای دو عالم بزرگوار: آقا سیدعلی مفسر و سیدعلی غروی- مفسر و امام جماعت مسجدی در محله سلسبیل تهران- استفاده می‌کرد.

در سرعت نور یک دهم ثانیه انحراف، سى هزار کیلومتر انحراف است

در سرعت‏هاى ابتدایى یا در حالت سکون، تمام فرمان ماشین را هم بچرخانى، انحراف آن، دو یا سه متر است، ولى وقتى شتاب برداشتى کوچک‏ترین لغزش تو، انحراف مرگ آفرینى خواهد داشت. در سرعت نور، یک دهم ثانیه انحراف و لرزش، سى هزار کیلومتر انحراف به دنبال‏خواهد داشت.

کسى که این شتاب را دارد و با این سرعت کار مى ‏کند، جلودار و پیشرو است و لغزش‏هایش باید کنترل شود 

در مراحل اولیه کسى که مشروب مى ‏خورد و نماز هم نمى ‏خواند، مى‏ توان او را تحمل کرد؛ چون تو مى ‏خواهى ریشه‏ ها را در او فراهم کنى، زمینه‏ ها را فراهم کنى، امّا وقتى ریشه‏ ها پا گرفتند، چوب‏هاى خشک یکى یکى سبز مى ‏شود. اینجاست که باید حالت‏هاى روحى او، ذهن و تخیل او قضاوت‏هاى او، گمان‏ها و سوء ظن‏هاى او، کنترل شوند، که اینها باعث افت وجودى و انحطاط او مى ‏شوند؛ چون شتاب برداشته و سرعت گرفته است.

 (استاد علی صفائی حائری-حرکت، ص: 105 )

داستانی از رجلعی خیاط ،مرتبط با همین موضوع

محاسبه نفس رجبعلی خیاط -محبت به فرزند

« شبی دیدم حجاب دارم و نمی‌توانم به محبوب راه یابم، پیگیری کردم که این حجاب از کجاست؟ پس از توسل و بررسی فراوان متوجه شدم که در نتیجه احساس محبتی است که عصر روز گذشته از دیدن قیافه زیبای یکی از فرزندانم داشتم!. به من گفتند: باید او را برای خدا بخواهی! استغفار کردم... »