الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ هر کسی با محبوبش است

در روایتی که فریقین[3] آن را نقل کرد‌ه‌اند آمده‌ است که جَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْبَادِیَةِ وَکَانَ‏ یُعْجِبُنَا أَنْ یَأْتِیَ الرَّجُلُ مِنْ أَهْلِ الْبَادِیَةِ یَسْأَلُ النَّبِیَّ[4] ^{صلى‌‌الله‌علیه‌وآله‏}؛ انس می‌گوید: روزی یک عرب بیابانی

اگر کسی سنگی را دوست بدارد، روز قیامت با همان سنگ محشور می‌شود.

وَلَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَ‏ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَه؛‏ الأمالی( للصدوق)، ص 210.

 اگر کسی سنگی را دوست بدارد، روز قیامت با همان سنگ محشور می‌شود.

 یعنی محبت، نوعی ارتباط بین روح انسان و محبوب ایجاد می‌کند که از هم انفکاک پیدا نمی‌کنند و بالاخره در عالم آخرت ظهور پیدا می‌کند

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق [1]

 

اگر چه مذهب اصالت سود از حیث عنوان ومؤسس با لذت­گرایی فرق می­کند، اما واقعیت این دو را می­توان یک چیز دانست؛ زیرا وقتی گفته شود منظور از سود ونفع چیست؟ در جواب سخنی جز سخن لذت­گرایان بیان نمی­گردد. بنابراین، مذهب اصالت سود را باید تفسیر دیگری از مذهب اصالت لذت به حساب آورد.

       آریستیپوس[2] را اولین فیلسوفی دانسته­اند که لذت شخصی را به عنوان مرجع و منشأ ارزش تلقی کرده است. وی که معاصر افلاطون بوداعتقاد دارد لذت برای انسان خیر است وتنها لذت است که آدمی را به ادامه حیات وادار می­سازد،اگر کام­جویی ولذت­بری، از انسان گرفته شود انگیزه خود را برای ادامه حیات از دست خواهد داد.

آریستیپوس کورنایی، از شاگردان و مریدان سقراط -نظریه لذت گرایی

در مقاله قبل اشاره کردیم که کسانی که درباره معیار ارزش اخلاقی لذت‌گرا هستند در واقع مفاهیم و جملات اخلاقی را با توجه به مفهوم لذت معنا می‌کنند و به‌طور کلی می‌توان اصل بنیادین لذت‌گرایی را چنین صورت‌بندی کرد: «عمل و رفتار درست عملی است که دستکم به اندازه هر بدیل دیگری غلبه لذت بر الم را در پی داشته باشد». ‏

همه دوستان دشمن همدیگر می‌شوند...!!!

الْأَخِلَّاء یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ؛[زخرف67] 

همه دوستان دشمن همدیگر می‌شوند،  مگر آن‌هایی که محبت‌شان براساس تقوا باشد.

شیخ انصاری از او می‌پرسد: شیخنا شما قلیان می‌کشید؟

نقل کرده‌اند که در زمان شیخ انصاری رضوان‌الله‌علیه طلبه‌ای این مسأله را خدمت ایشان مطرح کرد و گفت ما می‌خواهیم مستحبات به‌خصوص نافله شب را انجام دهیم، ولی درس و بحث داریم؛ آیا جایز است که از مطالعه‌مان کم بگذاریم و در عوض نافله بخوانیم؟[7]شیخ انصاری از او می‌پرسد: شیخنا شما قلیان می‌کشید؟ وقتی طلبه پاسخ می‌دهد که بله آقا ما مثل همه قلیان می‌کشیم[8]، شیخ می گوید: یکی از این‌ها را کم کن و در عوض نافله شب را بخوان. قلیان کشیدن مقدمات دارد و آماده کردن تنباکو و ذغالش وقت می‌برد. یکی را کم کن و در عوض نافله بخوان. این ثوابش بیشتر از قلیان کشیدن است و دیگر تزاحمی واقع نمی‌شود.

جاهل بهتر است امر به‏ معروف و نهی از منکر نکند- چرا ؟

 ائمه دین فرموده ‏اند : جاهل بهتر است امر به‏  معروف و نهی از منکر نکند . چرا ؟ « لانه ما یفسده اکثر مما یصلحه » (کافی ‏ج 1 ص 44 ، باب عمل بدون علم).

 چون جاهل هنگامی که امر به معروف و نهی از منکر می‏کند ، می‏خواهد بهتر  کند بدتر می‏کند 

ارزش علم نسبت به عبادت بی شناخت

برترى دانش بر عبادت

۱۳۸۲۶.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :فضلیت علم نزد من خوشتر از فضیلت عبادت است.

۱۳۸۲۷.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :علم برتر از عبادت است.

۱۳۸۲۸.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هر که براى آموختن یک باب از دانشى بیرون رود تا به وسیله آن باطلى را به حق، یا گمراهى و ضلالتى را به هدایت باز گرداند، این کار او مانند عبادت چهل ساله عبادت کننده است.

۱۳۸۲۹.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :اندکى دانش، بهتر از بسیارى عبادت است.

۱۳۸۳۰.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :خوابِ توأم با علم و دانش، بهتر از نماز همراه با نادانى است.

۱۳۸۳۱.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :نزد خداوند، آموختن دانش برتر از نماز و روزه و حجّ و جهاد در راه خداوند متعال است.

۱۳۸۳۲.امام على علیه السلام :سخن حکیمانه اى که آدمى بشنود و آن را [براى دیگرى] بازگو کند، یا به آن عمل نماید، بهتر از عبادت یک سال است.

ای گناهکار مرا موعظه کن

امام صادق (ع) فرمود: مردی حضور حضرت مسیح آمد و عرض کرد: مرتکب زنا شده ام ، مرا تطهیر کن . عیسی دستور داد که اعلام کنند تا تمام مردم در تطهیر گناهکار حضور یابند. وقتی همه جمع شدند و گناهکار در حفره اجرای حق قرار گرفت به صدای بلند گفت : کسی که خودش باید مورد حد الهی واقع شود نباید در حد من شرکت کند. همه مردم رفتند، فقط حضرت مسیح ماند و یحیی .

 در این موقع یحیی کنار حفره ، نزد مرد مجرم آمد و گفت :

 ای گناهکار مرا موعظه کن

 مرد گفت : خودت را با هوای نفست آزاد مگذار که سقوط خواهی کرد.

یحیی گفت : موعظه دیگر بگو.

 گفت : گناهکار را در گناهش مورد ملامت قرار مده .

یحیی گفت : باز هم موعظه کن .

 مرد گفت : از به کار بردن خشم خوداری نما. یحیی گفت : موعظه ات مرا کافی است .

امام صادق ع:جدل دل را می میراند

حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند:

وَ اتْرُکِ الْمِرَاءَ وَ إِنْ کُنْتَ مُحِقّا  .      جدل را ترک کن ؛ حتی اگر حق با توست

منبع :من لا یحضره الفقیه؛جلد ‏2 ؛ صفحه 62