ارزش هر انسانی به اندازه چیزی است که دوست می‌‌‌دارد

علّامه محمّد تقی جعفری نقل می کرد: 
عدّه‌‌‌ای از جامعه‌‌‌شناسان برتر دنیا در «دانمارک» جمع شده بودند تا درباره موضوع مهمّی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود :
ارزش واقعی انسان به چیست؟

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق

لذت­گرائی وسود­گرائی در اخلاق [1]

 

اگر چه مذهب اصالت سود از حیث عنوان ومؤسس با لذت­گرایی فرق می­کند، اما واقعیت این دو را می­توان یک چیز دانست؛ زیرا وقتی گفته شود منظور از سود ونفع چیست؟ در جواب سخنی جز سخن لذت­گرایان بیان نمی­گردد. بنابراین، مذهب اصالت سود را باید تفسیر دیگری از مذهب اصالت لذت به حساب آورد.

       آریستیپوس[2] را اولین فیلسوفی دانسته­اند که لذت شخصی را به عنوان مرجع و منشأ ارزش تلقی کرده است. وی که معاصر افلاطون بوداعتقاد دارد لذت برای انسان خیر است وتنها لذت است که آدمی را به ادامه حیات وادار می­سازد،اگر کام­جویی ولذت­بری، از انسان گرفته شود انگیزه خود را برای ادامه حیات از دست خواهد داد.