امام علی علیه السلام:
"اوصیکم بخمس لو ضربتم الیها آباط الابل لکانت لذلک اهلا:
لا یرجون احد منکم الاربه، و لا یخافن الاذنبه، و لا یستحین احد منکم اذا سئل عمّا لا یعلم ان یقول: لا اعلم، و لا یستحین احد اذا لم یعلم الشىء ان یتعلّمه، و علیکم بالصّبر، فان الصّبر من الایمان کالرأس من الجسد و لا خیر فى جسد لا رأس معه، و لا خیر فى ایمان لا صبر معه"؛[2]
شما را به پنج چیز سفارش مىکنم که اگر شتران را با شتاب براى دسترسى به آن برانید سزاوار است:
هیچ یک از شما جز از خداى خویش امیدى نداشته باشد و جز از گناه خویش نترسد و چون از یکى از شما چیزى را که نمىداند بپرسند، آزرم نکند که بگوید نمىدانم، و چون یکى از شما چیزى را نمىداند از آموختن آن آزرم نکند، و بر شما باد به صبر که صبر ایمان را چون سر است تن را، و خیرى در جسد بدون سر نیست و نه در ایمانى که با شکیبایى نبود.
نهج البلاغه
