فرمول افزایش رزق و روزی

فرمول افزایش رزق و روزی:

1- روزی همه انسانها و حتی بلاء همه انسانها یکسان است

2- روزی مانند گاو صندوقی است که کلید آن :

1-کار و تلاش (در مقابل تنبلی)

2- دعا

3- صله رحم

4- شکر نعمت(دیدن نعمتهایی که داریم و دیگران ندارند)

5- تفکر و تعقل( تفکر روی احتیاجات مردم جامعه و پیدا کردن راهی که هم به رفع نیاز آنها بیانجام و هم به درآمد زایی)- (تفکر بر راههای پیشرفت کردن )

6- و برنامه ریزی ومشورت کردن(یعنی با حساب و کتاب خرج کردن- برنامه ریزی برای خرج های احتمالی )

6- صدقه دادن

8- استفاده صحیح از نعمتها (‌در مقابل اسراف)

9- خوش اخلاقی(در مقابل بداخلاقی)

10- محبت به خانواده: مَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأهل بَیتِهِ زیدَ فی رزقِه.

کسی که به خانواده اش خوب احسان کند روزیش زیاد میشود.

  عوامل فقر:

1- بد اخلاقی

2- گناه سبب کاهش روزی می شود

3- امام علی علیه السلام فرمودند: حیاء[نابجا]، از رزق جلوگیری می کند

4- خیانت در امانت سبب فقر می شود

5 -درخواست از دیگران

یکی از عوامـل فقر این است که انسان خدای متعال را فرامـوش کند و تصـور کند که دیگران بدون خواست خداوند می توانند حاجت او را برآورند، خداوند این گونه افراد را به همان کسی واگذار می کند که امید دارند و دیگر یاری خویش را از آنان دریغ می کند.

امیرالمؤمنان علی(علیه السلام) می فرمایند: «درخواست از دیگران کلید فقر است و روزی را نابود می‌کند».

در سخنی از رسول اکرم در این باره آمده است که ایشان فرمودند:«هر کس در خواهش را به روی خویش بگشاید، خداوند نیز در فقر را به سوی او باز می کند».

6-نفرین پدر و مادر

7- دروغ و قسم دروغ

8- اظهار فقر (‌اینکه به هر کسی که رسید بگوییم اوضاع زندگی بد است - پول قرض گرفتن)

در پایان این بحث، به ذکر یک روایت جامع از امام علی علیه السلام در این زمینه می پردازیم که شماری از عوامل کاهش رزق را بیان کرده اند. گرچه برخی از این عوامل، در ضمن مباحث گذشته بیان شده است، اما شمار دیگری از آنها ناگفته مانده است:

رها کردن تار عنکبوت در منزل، بول کردن در حمام، خوردن در حال جنابت، خلال کردن دندان با شاخه درخت گز، شانه زدن در حالت ایستاده، باقی گذاشتن خاکروبه در خانه، قسم دروغ، زنا، اظهار حرص، خوابیدن بین دو نماز مغرب و عشاء و قبل از طلوع خورشید، عدم برنامه ریزی در زندگی؛ قطع ارتباط با خویشاوندان، عادت به دروغ گویی، زیاد گوش دادن به غنا و رد کردن مرد فقیر در شب؛ موجب فقر است

 

پیامبر فرمود: یا أباذر لا یسبق بطى‏ء بحظه، و لا یدرک حریص ما لم یقدر له، و من أعطى خیرا فالله أعطاه، و من وقى شرا فالله وقاه.

«اى ابوذر کسى که سستى ورزد در طلب روزى، دیگرى بهره او را نمى‏برد.

 و کسى که حریص باشد و بسیار سعى کند در طلب رزق، زیاده از آنچه خدا مقدر کرده است به او نمى‏رسد.

 و هرکه چیزى به او مى‏رسد خدا به او عطا فرموده است و باید که از جانب خدا بداند.

 و کسى که شرى و بدى از او دور مى‏شود خدا از او دور گردانیده و او را حفظ کرده؛ باید که خدا را شکر کند.»

روزی چیست؟

طبق آیات و احادیث بسیار، روزى که عبارت از چیزى است که صاحب حیات از آن سود برد مانند:‌

1-سلامتی(چشم و گوش کلیه قلب ریه داشتن دست داشتن پا داشتن پلک ،‌ و...)دیالیز -سرطان خون -دیابت -

2-رزق ونعمت امنیت(به واسطه شهید شدن هزاران نفر-برعکس کشورهای همسایه)

3-رزق خانواده داشتن، حلال زاده بودن

4-رزق محب اهل بیت بودن (‌سنی و وهابی و مسیحی نبودن)

5-رزق داشتن سقفی بالای سر(کارتون خواب نبودن)‌

6-رزق مستقل بودن و دست جلوی کسی دراز نکردن

7-رزق همسر  و فرزند خوب و سالم داشتن

و..

حرام جزء روزی نیست و هر کسی مالی را به حرام کسب نمایید معادل همان از روزی حلالش کم می شود

....»داستان آن فردی که افسار اسب امام علی علیه السلام را دزدید و فروخت وامام فرمودند من می خواستم به همان مقدار به او پول بدهم

 چنانچه به سند صحیح از حضرت امام محمد باقر علیه‏السلام منقول است که: حضرت رسول صلى‏الله علیه و آله در حجه‏الوداع فرمود که: به درستى که روح‏الامین در دل من دمید که: هیچ کسی نمى‏میرد مگر اینکه تماماً روزى مقدر خود را مصرف کند. پس، از خدا بترسید و تقوا و پرهیزکارى را پیشه خود کنید، و اجمال کنید در طلب روزى، و بسیار سعى مکنید. و اگر چیزى از روزى دیر به شما برسد باعث نشود که از راه حلال منحرف شوید و به حرام گرایید.

 پس کسى که تقوا ورزد و گناهان را ترک نماید و بر تنگى روزى صبر کند، روزى او از حلال به او مى‏رسد ؛ و کسى که پرده عصمت الهى را بدرد و از غیر حلال مال بدست آورد، خدا بازخواست میکند از روزى حلال او، و در روز قیامت حساب از او مى‏طلبد.

 طبق روایات هم روزی هم بلاء برای همه یکسان است فقط نوع آن فرق می کند

ما معمولا زندگیمان را با شخص پولدار مقاسه می کنیم و مرتب تلاش  می کنیم به هر طریقی شده به آن برسیم، در حالیکه ما فقط نمایی از یک برحه ی خاصی از زندگی دیگران را می بینیم

بلکه اگر به بطن زندگی آنها دقت کنیم و تا آخر عمر هم زندگی آنان را رصد کنیم (زندگی کسانی که اینطور زیستند را بخوانیم)‌خواهیم دیدمشکلات فراوانی که به هیچ وجه برای ما قابل تحمل نیست

چه در نداشتن سلامتی جسمی - چه در نداشتن آرامش به خاطر حفظ مال دنیا و درآمد بیشتر - چه در بد مردن - چه در بی دین مردن (یادمان باشد زندگی اصلی آن دنیاست)

همة این نالیدن ها از روزی به خاطر ناشکر بودن ما انسانها است و به خاطر مقایسه غلط خودمان با کسانی است که به ظاهر از ما ثروت مند تر هستند تأکید می کنم به ظاهر -چرا تأکید می کنم به ظاهر ؟ بگذارید اینطور جواب در قالب یک داستان به شما بدهم.

مرد فقیر هر روز کار می کرد و عرق می ریخت  امااوضاع زنگیش هیچ فرقی نمی کرد درآمدش تا حدی بود که بتواند شکم زن بچه اش را سیر کند او وقتی ماشین ها و موبایلهای مردم را می دید آه سردی از ته وجودش می کشید و حسرت می خورد و همیشه آرزو داشت که بهترین ماشین و خانه و موبایل و.. را داشته باشد

یک شب در حال برگشتن به خانه در حالیکه اصلا پولی درنیاورده بود آنقدر ناراحت بودکه مرتب باخودش غرولند می کرد ،(این چه زندگی ایه ،‌هر چی سنگه ماله پای لنگه ) بالاخره بقضش ترکید و رو کرد به خدا وهرچی بدهنش در اومد گفت:‌خدایا ضعیف گیر آوردی ، چرا هر فلانی باید ویلا داشته باشه ولی ما تو خونه اجاره باشیم ،‌چرا بقیه بنز دارن و من فرقون - خدایا چی می شد جای من رو با اونا عوض می کردی ،‌تو که می تونی پس چرا معطلی

کمی که سبک شد دید روبروی خونشه ، روی رفتن پیش زن وبچه اش را نداشت ،‌صبر کرد وقتی که چراغها خاموش شدن و مطمئن شد که آنها خوابند رفت داخل

همانطور که نشسته بود  وداشت فکر می کرد ناگهان صدایی شنید :‌

- ای مرد فقیر، ای مرد فقیر ،‌آماده باش

*مرد فقیر اول فکر کرد که خیالاتی شده ، باخودش گفت از شدت کار زیاده ، تا اینکه دو باره صدا شنید

- آهای مرد با تو ام آماده باش

*‌مرد فقیر:‌تو کی هستی چی میگی ،‌آماده چی باشم

-  آن صدا گفت:من نماینده خدا هستم ،‌فرستاده شدم تا آرزوی تو را اجابت کنم

*مرد فقیر: کدام آرزو؟

- صدا:‌مگر آرزو نداشتی پولدار باشی و  جای یکی از ثروتمندان شهر باشی حالا آماده باش  ،‌فقط مطمئن هستی که می خواهی جایت را با او عوض کنی.

* مرد فقیر چطور مگه؟

-صدا :‌چون وقتی جاها عوض شود دیگر برگشتی در کار نیست

* مرد فقیر:‌ صد در صد مطئمنم ، لطفا زودتر

ناگهان به اذن خدا در یک چشم بهم زدن مرد فقیر خودش را در کاخ ثروتمند ترین شخص شهر می بیند ، هنوز باورش نمی شود همینطور به در و دیوار نگاه می کند و فرش زیر پایش را لمس می کند تا اینکه بالاخره مطمئن می شود که آرزوش برآورده شده ، فقیری که حالا ثروتمند شده چند روزی را به خوش گذارنی می پردازد تا اینکه خبر سقوط سهامش را به او می دهند ، او که تازه طعم ثروت را چشیده از شدت نگرانی تا حد سکته پیش می رود مجبور می شود برای نجات سهامش به هر دری بزند ، در نتیجه کار و مشغله اش هر روز بیشتر می شود ( جلسه گذاشتن با شرکا ،‌ سر زدن به اموال و... انیها،‌هر روز استرس  و نگرانیش را  بیشتر می کرد( که:چرا سود این ماه کمتر از ماه پیش است - نکند فلان شرکیم سرم را کلاه بگذارد - همه مردم گرگند دیگه حتی نمی توانم به زن و بچه ام هم اعتماد کنم - مبادا روی ماشینم خط بندازند و..)

مدتی می گذرد و او پس از چند معاملة‌ پرسود به یک ثبات مالی می رسد و از بحران در می آید ،‌ مرد همین که می خواست طعم آرامش را بچشد به او خبر می دهند که پسرش تصادف کرده ،‌ ورفته توی کما - پسرش روزها در کما بود و مرد ثروتمندها روزها در غم و اندوه - تا اینکه پسر به هوش می آید و حالش خوب می شود ، مرد ثروتمند باز احساس خوشبختی می کند و به میمنت این رو مهمانی برگذار می کند ، اتفاقا توی مهمانی دعوا می شود و او که برای جدا کردن می ورد جلو ناگهان پای برادر زنش میلغزد و می افتد و سرش می خورد به گوشه میزان و می میرد ،‌او را زندان می برند زنش طلاق می گیرد - اما او پولدار است پول دیه را داد و آزاد شدو زن دیگری گرفت ، چند روز نگذشته بود که احساس دردی در قلبش پدیدار شد ،‌او را پیش پزشک بردند عملش کردندو از آن به بعد قلبش با باطری کار می کرد و هر غذایی را هم نمی توانست بخورد ،‌مرد در این زمان حاظر بود تمام ثروت خود را بدهد اما قلبش سالم باشد و بتواند چند روزی بیشتر زندگی کند

مدتها با همین نشیب و فراز زندگی مرد می گذشت ،‌با پول فراوان و آسایش اندک ،مرد یک روز توی کنج تنهایی خودش یاد گذشته افتاد؛یادش آمد آن زمانی که شبها خسته از سرکار بر میگشت ، درسته که خسته بود اما خوشحال بودکه به خانه برگشته و همسر و بچه هایش را می بیند درست است که شام یه لقمه نون و پنیر می خورد اما راحت و با آرامش می خوابید و دیگر نگران برشکست شدن و خط افتادن روی ماشینش نبود چون چیزی برای از دست دادن نداشت ،درست است که پول نداشت  اما قلبش سالم بود - زن و فرزندش سالم بودند ودر آرامش

داستانی دیگر:

(داستان مردی که سه دعای مستجاب داشت - آرزو کردکه زنش زیباترین زن دنیا شود-بعد دعا کرد که سگ شود- بعد دعا کرد که به حال اول برگردد...)

حکمت تفاوت رزق و روزی؟

1- چرخیدن چرخ اجتماع به خاطر نیاز انسانها به یکدیگر(اگر همه میلیونر بودنددیگر چه کسی حاظر بود نون بفروشد- کدام میلیاردر حاظر بود زباله های شهر را جمع آوری کند - همه پشت میزمی نشستند، صنعت تعطیل می شد..)2-حکمت دیگرمتفاوت بودن رزق و روزی امتحان شخص ودیگران است -خودمان از این جهت آزمایش می شویم که بفهمیم چقدر طاقت داریم در مقابل با نداری دست به کار حرام نزنیم ،‌چقدر در سختی هابه یاد خدا می افتیم - ودیگران از این جهت آزمایش می شوند که چقدر به فقرا و نیازمندان کمک می کنند

خداوند متعال می فرماید:«أَ هُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا بَیْنَهُمْ مَعیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِیًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ. ــــ آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم مى‏کنند؟! ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم و بعضى را بر بعضى برترى دادیم تا برخی ، بعضی دیگر را در خدمت گیرند ؛ و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‏آورى مى‏کنند بهتر است.»(الزخرف : 32)

3- روزی زیاد، گاه از باب مجازات الهی است.

4-گاه تنگ نمودن روزی برای این است که بنده خدا طغیان نکند. یعنی همانطور که خدا روزی برخی افراد فاسق را از باب مجازات افزایش می دهد ، روزی برخی افراد مومن را هم کاهش می دهد تا همواره خود را محتاج خدا ببیند و راه طغیان پیش نگیرد

به داستان «ثعلبه» توجه کنید:
او فقیر و تهیدست بود و هر روز در مسجد رسول الله (ص) حاضر می شد. پشت سر آن حضرت به نماز جماعت می خواند و به سخنان دلنشین و روح افزای پیامبر گوش می داد. وی روزی از رسول خدا تقاضای دعا برای بهبود وضع مالی خود کرد، اما رسول الله (ص) با جمله ای کوتاه، وی را منصرف کرد که: «ثعلبه!صلاح تو نیست وضع مالی و دارایی ات خوب شود. مصلحت نیست». اما فردای آن روز و فرداهای دیگر اصرار و پافشاری ثعلبه استمرار یافت تا آنکه پیامبر به او فرمود: «ثعلبه! باز هم می گویم مصلحت تو در همین زندگی است که در آن به سر می بری. در آمدی- هرچند اندک - کسب می کنی و به عبادات خود دل می سپاری. این نیز غنیمت است. پیش از این مخواه و خود را اسیر حرص و طمع مکن.» دلدادگی ثعلبه و فریفتگی او به رفاه و لذات زندگی با اصرار بیشتر ادامه یافت تا آنکه پیامبر (ص) دعا کرد و دو درهم نیز به او داد تا با آن تجارت کند. دو درهم رسول الله در اثر خرید و فروش چهار درهم شد و دو گوسفند ثعلبه، چهار گوسفند. فردا و هفته های بعد، رزق بیشتر و درآمد سرشارتر، ثعلبه را دل مشغول و شادمان کرده بود، به گونه ای که در اثر خستگی کار، از یک وعده ی نماز خود پشت سر رسول الله کاست و با این توجیه که نماز را می شود خواند، اما مشتری از دست می رود، وقت فضیلت نماز جماعت را از دست داده، به خرید و فروش مشغول می شد.
بارش برکات الهی بر او بیشتر از گذشته می شد، تا آنکه تعداد دام و گله های گوسفند، وی را مجبور به خارج شدن از مدینه ساخت. در این هنگام، صبح و ظهر و شب فرصت حضور در جماعت مسلمانان را از دست داد و تنها روزهای جمعه برای نماز جمعه حاضر می شد. چندی بعد که مأمور زکات از طرف رسول خدا (ص) به سوی او رفت، ثعلبه به حکم زکات اعتراض نموده، از دادن آن خودداری کرد و پرداخت زکات را همانند باج دادن تلقی کرد! وقتی خبر به رسول خدا(ص) رسید، چندین بار فرمود: «وای بر ثعلبه، وای بر ثعلبه ،وای بر ثعلبه!» جبرئیل امین آیه ای در مذمت ثعلبه و ثعلبه صفتان نزد رسول الله آورد و ضمن نکوهش زیبا سخنان زشت کردار و دین باوران دوران فقر و دین فروشان هنگام غنا و بهره مندی، سخن خداوند را ابلاغ کرد که: «و منهم من عاهد الله لئن آتانا من فضله لنصدقن و لکنونن من الصالحین فلماء اتاهم من فضله بخلوا به و تولوا و هم معرضون»؛(-سوره ی توبه، آیه ی 75 و 76.) و از آنان کسانی اند که با خدا عهد کرده اند که اگر از کرم خویش به ما عطا کند، به یقین صدقه خواهیم دادو از شایستگان خواهیم شد. پس چون از فضل خود به آنان بخشید، بدان بخل ورزیدند و به حال اعراض روی برتافتند. خبر نزول آیه که به ثعلبه رسید، دوان دوان و هراسان خدمت رسول الله آمد و حاضر شد تمام دارایی خویش را بدهد، اما آیه درباره ی او نباشد. رسول خدا (ص) نگاهی به او کرده، فرمود: ثعلبه!دو درهمی را که روز نخست به تو دادم، بازگردان! ... و از آن لحظه دارایی و ثروت ثعلبه کم و کمتر شد تا آنکه همانند دوران تنگدستی و فقر خود گردید(25)، اما با خسارتی اینچنین! و سقوطی آنچنان! پس آزمایش و ابتلا، حکمت دیگری در کاستی رزق یا فزونی روزی است، تا ناخالصی ها نمایان و انسان های پایدار و راست قامت در عرصه های مختلف فقر و غنا مشخص شوند. این نکته ای است که در قرآن با این بیان، آمده است: «ولیبتلی الله ما فی صدورکم و لیمحص ما فی قلوبکم»؛( سوره ی آل عمران، آیه ی 154؛ المیزان، ج 18، ص 88.)تا خدا آنچه در سینه ها پنهان دارید، بیازماید و آنچه در دل ها نهان کرده اید، آشکار سازد.

5- مقدار رزقی که خدا آفریده فراتر از نیازهای بشر موجود است. لذا فقر موجود در انسانها معلول علل انسانی است. یعنی خود انسانها نمی گذارند روزی افراد به آنها برسد یا خود افراد دنبال گرفتن روزی خود نیستند. خداوند متعال در این مورد نیز راه را از طریق شریعت نشان داده است لکن مردم ، ایمان لازم به احکام خدا را ندارند.

روزی آماده است فقط باید با تلاش آنرا کسب کرد

و احادیث در دعا کردن براى روزى بسیار است. و کسى گمان نکند که چون روزى مقدر است سعى و دعا بیفایده است. زیرا که بعضى از روزى چنان مقدر شده است که بى‏سعى حاصل شود، و بعضى چنان مقدر شده است که با سعى حاصل شود، و بعضى مقدر شده است که با دعا به دست آید. پس آدمى مى‏باید که موافق فرموده خدا سعى بکند، اما زیاده روی در سعى نکند، و سعى را مانع عبادت و بندگى خدا نکند، و با وجود سعى، توکل بر خدا داشته باشد. و بداند که از سعى بدون مشیت الهى چیزى حاصل نمى‏شود، و به زیادتى حرص و سعى کردن و ترک عبادت الهى نمودن، چیزى بر مقدر نمى‏افزاید. و دعا نیز بکند. و بداند که دعا دخیل است و از جمله اسباب تقدیر روزى است، و اگر نه ترک تجارت و سعى کردن، ناپسند  است.

به درستى که روزى با حرص به دست نمی آید، و با نخواستن کسى از اودور نمى‏گردد. و اگر کسى از روزى خود بگریزد چنانچه از مرگ مى‏گریزد هرآینه روزى، او را دریابد چنانچه مرگ او را درمى‏یابد.

بنا بر این ، تلاش برخی افراد برای رسیدن به روزی لازم است ؛ ولی چنین هم نیست که هر کس بیشتر تلاش نمود حتماً روزی بیشتری نیز به چنگ آورد. این امری است که نیاز به اثبات ندارد چرا که با اندک توجّهی به جامعه انسانی می توان این حقیقت را دریافت که گاه برخی افراد که هم اهل تدبیر و حساب و کتابند ، هم اهل تلاش و کوشش ، در کسب روزی بیشتر شکست می خورند ؛ و در مقابل افرادی بدون کمترین تلاش و یا حتّی بدون هیچ تلاشی به ثروتهای هنگفت می رسند. و این نشان می دهد که دست دیگری نیز در کار است. و اساساً یکی از حکمتهای تفاوت ارزاق نیز همین است که انسانها از این راه متوجّه خدا شوند و بدانند که همه امور به دست اوست.لذا امیرالمومنین(ع) فرمود:« عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَمِ ــ خدا را از راه به هم خوردن تصمیمها ، گشوده شدن گرهها و نقض شدن اراده ها شناختم.»(نهج البلاغه/ حکمت 250

(خداوند در جایی دیگری می فرماید من به آدمهای سفیه و جاهل روزی می دهم تا آنها که باهوش هستند فکر نکنند که رزق و رزیشان را خودشان کسب می کنند)

 

*****************************

 

پیامبر صلى الله علیه و آله:

إِنَّ لِکُلِّ امْرِئٍ رِزْقاً هُوَ یَأْتِیهِ لَا مُحَالَةَ فَمَنْ رَضِیَ بِهِ بُورِکَ لَهُ فِیهِ وَ وَسِعَهُ وَ مَنْ لَمْ یَرْضَ لَمْ یُبَارَکْ لَهُ فِیهِ وَ لَمْ یَسَعْهُ إِنَّ الرِّزْقَ لَیَطْلُبُ الرَّجُلَ کَمَا یَطْلُبُهُ أَجَلُه‏

هر کس روزى اى دارد که حتما به او خواهد رسید. پس هر کس به آن راضى شود، برایش پُر برکت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هر کس به آن راضى نباشد، نه برکت خواهد یافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه که اجلش در پى اوست.اعلام الدین ص 342

حدیث (4) امام صادق علیه السلام :

صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسَمِّحُ الْکَفَّ وَ تُطَیِّبُ النَّفْسَ وَ تَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ تُنْسِئُ فِی الْأَجَلِ.

صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان مى نماید و روزى را زیاد مى کند و مرگ را به تأخیر مى اندازد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 151، ح 6

امام صادق علیه السلام :

لَا تَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ مُرْ أَصْحَابَکَ بِذَلِکَ یَمُدُّ اللَّهُ فِی عُمُرِکَ وَ یَزِیدُ اللَّهُ فِی رِزْقِکَ وَ یُحْیِیکَ اللَّهُ سَعِیداً وَ لَا تَمُوتُ إِلَّا سَعِیداً [شَهِیداً] وَ یَکْتُبُکَ سَعِیداً.َ

 

زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى ات را زیاد مى کند و زندگى ات را همراه با سعادت مى کند و جز سعادتمند نمى میرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى کند.

کامل الزیارات ص 152

پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنْ أُلْهِمَ الصِّدْقَ فِی کَلَامِهِ وَ الْإِنْصَافَ مِنْ نَفْسِهِ وَ بِرَّ وَالِدَیْهِ وَ وَصَلَ رَحِمَهُ أُنْسِئَ لَهُ فِی أَجَلِهِ وَ وُسِّعَ عَلَیْهِ فِی رِزْقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقْلِهِ وَ لُقِّنَ حُجَّتَهُ وَقْتَ مُسَاءَلَتِه‏

 

به هر کس، راستگویى در گفتار، انصاف در رفتار، نیکى به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخیر مى افتد، روزیش زیاد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقین مى گردد.

اعلام الدین  ص 265

پیامبر صلى الله علیه و آله:

فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنها فِى الدُّنیا وَ ثلاثٌ فِى الآخِرَةِ، فَاَمّا الَّتى فِى الدُّنیا فَیَذهَبُ بِالبَهاءِ وَ یُعَجِّلُ الفَناءَ وَ یَقطَعُ الرِّزقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الآخِرَةِ فَسوءُ الحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الخُلودُ فِى النّارِ ؛
 

زِنا، شش پیامد دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. سه پیامد دنیایى اش این است که: آبرو را مى بَرد، مرگ را شتاب مى بخشد و روزى را مى بُرد و سه پیامد آخرتى اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.

مکارم الاخلاق ص 441 - خصال ص 321، ح 3

پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُنْسَأَ لَهُ فِی عُمُرِهِ وَ یُوَسِّعَ لَهُ فِی رِزْقِهِ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ وَ لْیَصِلْ رَحِمَهُ.

 

هر کس دوست دارد که عمرش طولانى و روزى اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه کند و صله رحم نماید.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 71 ، ص 102، ح 56

امام صادق علیه السلام:

اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّیرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَ الَّتى تَهتِکُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ و َالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَینِ؛
 

گناهی که نعمت ها را تغییر مى دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهى که پشیمانى مى آورد، قتل است. گناهى که گرفتارى ایجاد مى کند، ظلم است. گناهى که آبرو مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى که جلوى روزى را مى گیرد، زناست. گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهى که مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى از پدر مادر است.

علل الشرایع ج 2، ص 584 ، ح 27

 امام باقر علیه السلام:

 إِنَّ الْحُسَیْنَ صَاحِبَ کَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَکْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَکْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَا مَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا مَنْ بِهِ عَاهَةٌ ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السلام) إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ أَعْطَاهُ مَسْأَلَتَهُ وَ غَفَرَ ذَنْبَهُ وَ مَدَّ فِی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِی رِزْقِهِ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ.

 

حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه اى و هیچ بَلا دیده اى به خدا روى نمى آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى سازد، مگر این که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى کند و گناهش را مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل بینش، درس بگیرید!

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح 5

. امام على علیه السلام :

وُصولُ المَرءِ اِلى کُلِّ ما یَبتَغیهِ مِن طیبِ عَیشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَةِ رِزقِهِ بِحُسنِ نیَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلقِهِ؛

 

انسان، با نیّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست مى یابد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 92 ، ح 1607

امام على علیه السلام :

الْأَمَانَةُ تَجُرُّ الرِّزْقَ وَ الْخِیَانَةُ تَجُرُّ الْفَقْر

امانتدارى روزى مى آورد و خیانت در امانت فقر.

تحفل العقول ص 221 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص60، ح138

امام على علیه السلام :

 إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ لَا یُقَرِّبَانِ مِنْ أَجَلٍ وَ لَا یَنْقُصَانِ مِنْ رِزْقٍ لَکِنْ یُضَاعِفَانِ الثَّوَابَ وَ یُعْظِمَانِ الْأَجْرَ وَ أَفْضَلُ مِنْهُمَا کَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِر

امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک مى کنند و نه از روزى کم مى نمایند، بلکه ثواب را دو چندان و پاداش را بزرگ مى سازند و برتر از امر به معروف و نهى از منکر سخن عادلانه اى است نزد حاکمى ستمگر.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 332 ، ح 7637 {شبیه این حدیث در نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 542 ، ح 374 }

پیامبر صلى الله علیه و آله:

 الصَّلَاةُ مِنْ شَرَائِعِ الدِّینِ وَ فِیهَا مَرْضَاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِیَ مِنْهَاجُ الْأَنْبِیَاءِ وَ لِلْمُصَلِّی حُبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ هُدًى وَ إِیمَانٌ وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْقِ

نماز، از آیین هاى دین است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزى است.

خصال ص 522، ح 11

امام صادق علیه السلام :

 إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدِهِ نِعْمَةً یُحِبُّ أَنْ یَرَى أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏
 

امام صادق علیه السلام : خداوند زیبایى و خودآرایى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکارى کند، جلوى در حیاط خود را جاروکند، حتى روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را مى برد و روزى را زیاد مى کند.

 ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1 ، ص 195

امام صادق علیه السلام :

 غَسْلُ الْإِنَاءِ وَ کَسْحُ الْفِنَاءِ مَجْلَبَةٌ لِلرِّزْق‏
 

شستن ظرف و جارو زدن جلو در منزل، باعث جلب روزى مى شود.

مکارم الاخلاق ص 127 - خصال ص 54، ح 73

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلکَذِبُ یَنقُصُ الرِّزقَ؛

دروغ، روزى را کم مى کند.

نهج الفصاحه ص 373 ، ح 1087

مام صادق علیه السلام:

 إِنَّ النَّاسَ یَسْتَغْنُونَ إِذَا عُدِلَ بَیْنَهُمْ وَ تُنْزِلُ السَّمَاءُ رِزْقَهَا وَ تُخْرِجُ الْأَرْضُ بَرَکَتَهَا بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَى.

 اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بى نیاز مى شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو مى فرستد و زمین برکت خویش را بیرون مى ریزد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 3، ص 568، ح 6

امام على علیه السلام :

إِنَّ العَبدَ لَیَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَرکِ الصَّبرِ، وَ لا یُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛

بنده به سبب بى صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى کند و بیشتر از روزى مقدّر هم نصیبش نمى شود.

شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج3، ص160

حدیث (20) امام حسین علیه السلام :

لَیْسَتِ الْعِفَّةُ بِمَانِعَةٍ رِزْقاً وَ لَا الْحِرْصُ بِجَالِبٍ فَضْلًا وَ إِنَّ الرِّزْقَ مَقْسُومٌ وَ الْأَجَلَ مَحْتُومٌ وَ اسْتِعْمَالَ الْحِرْصِ طَالِبُ الْمَأْثَم‏

نه خوددارى از حرام و ناپسند، مانع روزى مى شود و نه حرص روزىِ بیشتر مى آورد، که روزى تقسیم شده و اجل حتمى است و حرص به سوى گناه مى کشد.

اعلام الدین ص 428

امام رضا علیه السلام:

 مَنْ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِالْقَلِیلِ مِن‏ الرِّزْقِ رَضِیَ اللَّهُ مِنْهُ بِالْقَلِیلِ مِنَ الْعَمَلِ.

هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود.

بحـارالانـوار(ط-بیروت)ج 75،ص 356 و 357 ، ح 12

امام موسى کاظم علیه ‏السلام :

اَداءُ الاَمانَةِ و َالصِّدْقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، و َالْخیانَةُ وَ الْکَذِبُ یَجْلِبانِ الفَقْرَ وَ النِّفاقَ؛
 اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى ‏کند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى ‏شود.

تحف العقول ص 403 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص 327

امام صادق علیه السلام :

صَلاةُ اللَّیْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَیِّبُ الرِّیحَ وَ تَدُرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّیْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛
 نماز شب، انسان را خوش ‏سیما، خوش ‏اخلاق و خوشبو مى‏ کند و روزى را زیاد و قرض را ادا مى ‏نماید و غم و اندوه را از بین مى ‏برد و چشم را نورانى مى‏ کند.

ثواب الأعمال ص 42

امام على علیه السلام :

تَغَرَّبْ عَنِ الْأَوْطَانِ فِی طَلَبِ الْعُلَى‏          وَ سَافِرْ فَفِی‏ الْأَسْفَارِ خَمْسُ‏ فَوَائِدَ

تَفَرُّجُ‏ هَمٍ‏ وَ اکْتِسَابُ‏ مَعِیشَةٍ                  وَ عِلْمٌ وَ آدَابٌ وَ صُحْبَةُ مَاجِد
  

براى کسب بلند مرتبگى از وطن خود دور شو و سفر کن که در مسافرت پنج فایده است: برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزى و دانش و آداب زندگى، و هم‏نشینى با بزرگواران.

مستدرک الوسائل و مستنبط المسایل ج 8، ص 115، ح 9199

امام على علیه السلام :

 اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی عَقْلًا کَامِلًا وَ عَزْماً ثَاقِباً وَ لُبّاً رَاجِحاً وَ قَلْباً زَکِیّاً وَ عِلْماً کَثِیراً وَ أَدَباً بَارِعاً وَ اجْعَلْ ذَلِکَ کُلَّهُ لِی وَ لَا تَجْعَلْهُ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
 

خدایا مرا عقلى کامل ، تصمیمى نافذ، خردى برتر، دلى پاک، دانشى فراوان و ادبى والا روزى کن و تمام اینها را به سود من قرار ده نه به زیانم،اى مهربان‏ترین مهربانان.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 84 ، ص 325 ، ح 14

امام على علیه السلام :

فى سَعَةِ الاَخْلاقِ کُنوزُ الاَرْزاقِ؛
 گنج‏ هاى روزى در وسعت اخلاق نهفته است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 8 ، ص 23

امام على علیه السلام :

مَنْ ساءَ خُلْقُهُ ضاقَ رِزْقُهُ؛
 هر کس بد اخلاق باشد، روزى‏ اش تنگ مى‏شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 264 ، ح 5711

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

مَنِ انْقَطَعَ اِلَى اللّه‏ِ کَفاهُ اللّه‏ُ کُلِّ مَؤُنَةٍ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنِ انْقَطَعَ اِلَى الدُّنْیا و َکَلَهُ اللّه‏ُ اِلَیْها؛
 

هر کس از غیر خدا بِبُرد، خداوند، هزینه زندگى او را تأمین مى‏کند و از جایى که انتظار ندارد، روزى‏اش مى‏دهد؛ امّا هر کس چشم امیدش به دنیا باشد، خداوند، او را به دنیا وا مى‏گذارد.

نهج الفصاحه ص 731 ، ح 2796

امام على علیه السلام :

ألاستِغفارُ یَزیدُ فی الرّزقِ.

استغفار روزی را زیاد می کند.

خصال ص 505 - جامع الاخبار(شعیری) ص 124

 امام صادق علیه السلام :

مَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأهل بَیتِهِ زیدَ فی رزقِه.

کسی که به خانواده اش خوب احسان کند روزیش زیاد میشود.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج71، ص 104 ، ح 64

امام باقر علیه‏ السلام:

مَن حَسُنَت نِیتُه زِیدَ فِی رِزقِه؛

هر که خوش نیت باشد ، روزی اش افزایش می یابد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 105 ، ح 11

امام على علیه السلام :

فَعَدَلَ فیها لیبتَلی مَن أرادَ بِمَیسورِها وَ مَعسورَها وَ لیختَبِرَ بِذَلِکَ الشُّکرَ وَ الصَّبرَ مِن عَنیها وَ فَقیرِها

خداوند متعال روزی ها را عادلانه تقسیم کرد تا هر که را بخواهد به وسعت روزی یا تنگی آن بیازماید و میزان سپاسگزاریِ توانگر و شکیباییِ تهیدست را امتحان کند.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 134 از خطبه 91

امام صادق علیه السلام :

قلتُ لأبی عبدِاللّه‏ِ (علیه ‏السلام) : الرّجُلُ یَتّجِرُ ، فإنْ هُو آجَرَ نَفسَهُ اُعطِیَ ما یُصِیبُ فی تجارتِهِ ، فقالَ: لا یُؤاجِرْ نفسَهُ، و لکنْ یَسترزِق ُ‏اللّه‏َ عزّ و جلّ و یَتَّجِرُ، فإنّهُ إذا آجَرَ نفسَهُ حَظَرَ على نفسِهِ الرِّزْقَ . 

 

به ابو عبداللّه‏ امام صادق (علیه ‏السلام) عرض ‏کردم:شخصى ‏مى ‏تواند تجارت کند، با این حال اگر خودش را اجیر [دیگرى] سازد، به اندازه‏ اى که خودش تجارت کند، به او داده مى ‏شود. فرمود: اجیر نشود؛ بلکه از خداوند بزرگ روزى طلبد و دست به تجارت زند؛ زیرا اگر اجیر شود ، مانع روزى خود شده است.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 5 ، ص90 ، ح 3