به نام دین، بار دوش این و آن مى ‏شود

ابن عباس :

 کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) إِذَا نَظَرَ إِلَى الرَّجُلِ فَأَعْجَبَهُ فَقَالَ هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ فَإِنْ قَالُوا لَا قَالَ سَقَطَ مِنْ عَیْنِی قِیلَ وَ کَیْفَ ذَاکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ یَکُنْ لَهُ حِرْفَةٌ یَعِیشُ بِدِینِه‏

هر گاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به مردى نگاه مى‏ کرد و از او خوشش مى ‏آمد مى ‏پرسید: کارى دارد؟ اگر مى ‏گفتند: نه، مى‏ فرمود: از چشمم افتاد. پرسیدند: اى پیامبر خدا چرا چنین است؟ فرمود: براى اینکه مؤمن اگر حرفه ‏اى نداشته باشد با دینش زندگى مى‏ کند (و به نام دین، بار دوش این و آن مى ‏شود)

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 38